Według badań nasila się syndrom uprzedzenia wobec „innych” – spośród 8 krajów najsilniejszy jest on w Polsce i na Węgrzech (raport Fundacji Eberta, 2011). Mowę nienawiści obserwować można w Internecie, w mediach i w codziennych sytuacjach. Bardzo często jest ona stosowana przez młodych ludzi, którzy – zgodnie z badaniami przeprowadzonymi przez Fundację – mają trudności ze zdefiniowaniem samego pojęcia mowy nienawiści. Kojarzą je jedynie z wulgarnymi atakami w Internecie, nie łącząc z problemem dyskryminacji. Zgodnie z raportem Towarzystwa Edukacji Antydyskryminacyjnej szkoły w Polsce nie są przygotowane do przeciwdziałania mowie nienawiści.
Celem projektu było zaangażowanie młodzieży w działania na rzecz przeciwdziałania mowie nienawiści oraz rozwój kompetencji „krytycznego czytania” treści ksenofobicznych, rasistowskich, antysemickich, antyromskich, homofobicznych czy seksistowskich.
Uczestnicy projektu, głównie młodzież gimnazjalna, nauczyli się identyfikować przejawy mowy nienawiści. Na terenie własnych szkół i miejscowości oraz w Internecie podejmowali inicjatywy przeciwstawiające się mowie nienawiści, skierowane do rówieśników. Do udziału w projekcie włączyło się 150 szkół.
W każdej szkole młodzież zorganizowała Dzień przeciw Mowie Nienawiści. Przeprowadzono wiele zajęć i akcji. Zorganizowano spotkania młodzieży z pedagogami, naukowcami, działaczami społecznymi, przedstawicielami mniejszości religijnych, etnicznych i kulturowych oraz osobami zajmującymi się mową nienawiści. Przeprowadzono happeningi promujące tolerancję. Powstały – tworzone przez młodzież lub z jej udziałem – filmy, blogi, murale, akcje informacyjne, wiersze, koncerty, kursy i materiały edukacyjne dotyczące przeciwdziałania mowie nienawiści.
Z projektu skorzystali uczniowie szkół ponadpodstawowych w Polsce i Norwegii.
Dzięki współpracy partnerskiej z The European Wergeland Center z Norwegii projekt został włączony w kampanię „No Hate”, prowadzoną przez Radę Europy. Ponadto Wergeland Center przeprowadził w Polsce szkolenie dla liderów grup uczniowskich oraz uczestniczył w opracowywaniu materiałów edukacyjnych, w których skorzystano z doświadczeń podobnych działań realizowanych w Norwegii.