System pomocy społecznej nie podejmuje w porę działań profilaktycznych wobec narażonych na długi. Pracownicy socjalni postrzegają zadłużenia jako prywatną sprawę klientów, ale też nie dysponują odpowiednimi narzędziami, aby pomagać (R. Pomianowski, Psychologiczne konsekwencje zadłużenia [...], 2011). Jednym z zadań polityki w obszarze przeciwdziałania bezdomności powinno być tworzenie Lokalnych Programów Profilaktyki Bezdomności opartych o współpracę instytucji pomocowych, wierzycieli i NGO, włączających poradnictwo finansowe (System profilaktyki bezdomności i pomocy osobom bezdomnym w Warszawie, 2013r).
Celem projektu było usprawnienie systemu świadczenia niefinansowych usług socjalnych i wzmocnienie współpracy międzysektorowej na rzecz zagrożonych wykluczeniem społecznym z powodu złej sytuacji materialnej.
W 9 dzielnicach Warszawy powstały systemy wsparcia (Biuro Porad Obywatelskich – Ośrodek Pomocy Społecznej - miejscowe organizacje pozarządowe), które trwale podniosły jakość usług świadczonych na rzecz osób zagrożonych wykluczeniem. Pracowano z 3 232 osobami. Wskaźnik aktywności w przezwyciężeniu trudnej sytuacji życiowej w tej grupie wyniósł 63,3%.
Zorganizowano seminarium na temat koprodukcji usług publicznych (33 uczestników), szkolenia dla pracowników socjalnych (144 uczestników) i zagrożonych wykluczeniem mieszkańców dzielnic (143 uczestników). W 9 punktach prowadzono indywidualną pracę z 3232 osobami zadłużonymi, którym udzielono 11 246 porad, w tym 1202 konsultacje pogłębione w obszarze edukacji finansowej. 724 osoby zostały objęte zwiększonym wsparciem środowiskowym. Ich sytuacje omawiano na 146 spotkaniach zespołów interdyscyplinarnych. Wydano 3 broszury dotyczące: planowania budżetu domowego, konsekwencji zadłużeń, sposobów wyjścia z takiej sytuacji (razem 27000 egzemplarzy).
Bezpośrednio z działań projektu skorzystały 3 232 osoby zagrożone wykluczeniem z 9 dzielnic Warszawy: Woli, Pragi Północ, Pragi Południe, Bielan, Mokotowa, Śródmieścia, Targówka, Ursusa i Wawra.
Trzej partnerzy posiadający rozeznanie w sytuacji osób najbardziej zagrożonych wykluczeniem i bezdomnością współtworzyli zasady działania lokalnych systemów wsparcia, pomagali w rekrutacji i realizacji planów działań najmniej zaradnych klientów, użyczyli pomieszczeń.