Projekt odpowiadał na problem deficytu kontroli obywatelskiej w obszarze nabywania i wykorzystywania narzędzi nadzoru (sprzętu i programowania, które służy do kontrolowania ludzi, np. zarządzania ich zachowaniem lub wyłapywania nadużyć). Wspomniany brak uniemożliwiał ocenę, na ile konieczne są systemowe zmiany, a obywatelom utrudniał zainteresowanie się tematem i sprawowanie kontroli.

Celami projektu było zbadanie, w jaki sposób wybrane instytucje publiczne korzystają z narzędzi nadzoru, zapewnienie obywatelom dostępu do informacji o praktykach w tym zakresie i związanych z tym wyzwaniach oraz dotarcie z wnioskami dotyczącymi wpływu narzędzi nadzoru na prawa człowieka i konkretnymi postulatami do decydentów. Realizacja tych celów w perspektywie długofalowej ma przełożyć się na pozytywne zmiany prawa i praktyk instytucji.

W ramach realizacji projektu 196 instytucji publicznych otrzymało wnioski o informację publiczną; analizie poddane zostały również ich strony internetowe oraz bazy zamówień publicznych. Opublikowano 31 tekstów i notek stronie na panoptykon.org. Powstały 4 opracowania (przekazane adresatom działań rzeczniczych), publikacja “Zabawki Wielkiego Brata, czyli krótki przewodnik po narzędziach, które pomagają państwu kontrolować obywateli” w wersji papierowej (500 szt.) oraz elektronicznej (dedykowana podstrona, wersja PDF) oraz 3 infografiki. W różnych miastach zostały zorganizowane otwarte spotkania dyskusyjne. W celu promocji przewodnika zorganizowano konferencję prasową, a informacje o prowadzonym monitoringu i jego rezultatach pojawiły się w mediach 54 razy.

Na realizacji projektu skorzystali obywatele, dziennikarze, inne organizacje pozarządowe, monitorowane instytucje oraz te, które otrzymały opracowania dot. problemów systemowych.