Mimo wprowadzonej z inicjatywy Kongresu Kobiet w 2011 r. ustawy gwarantującej 35-procentowy udział przedstawicieli obu płci na listach wyborczych, liczba kobiet w Sejmie w kolejnych wyborach wzrosła zaledwie o 4 punkty procentowe. Nieobecność kobiet w dyskursie publicznym lub ich stereotypowe przedstawienia w mediach przyczyniły się do takiej sytuacji.
Celem projektu było przeciwdziałanie dyskryminacji kobiet w obszarze mediów i polityki.
Projekt przyczynił się do zmniejszenia dyskryminacji ze względu na płeć w obszarze polityki i mediów poprzez stworzenie instytucji monitorujących przejawy dyskryminacji, przeprowadzenie szerokiej kampanii i szkoleń wzmacniających kobiety.
Powstało Centrum Analiz i Ekspertyz oraz Obserwatorium (nie)Równości Płci w Mediach. Opublikowano 19 raportów poświęconych kobietom w mediach, z czego 3 raporty obejmowały okresy kampanii wyborczych. Powstały 4 ekspertyzy na temat przejawów dyskryminacji ze względu na płeć. Zrealizowano 4 szkolenia trenerskie, a następnie każda z trenerek prowadziła kolejne warsztaty wzmacniające kobiety. Zorganizowano 6 szkoleń wzmacniających kobiety w regionach i 6 dotyczących dyskryminacji kobiet w mediach. Opublikowano Przewodnik po Kongresie Kobiet zawierający dział poświęcony dobrym praktykom islandzkim. Stworzono internetowe narzędzie do monitoringu mediów oraz poradnik dla kobiet startujących w wyborach. Raport zbiorczy z monitoringu mediów został zaprezentowany przedstawicielom mediów, członkiniom Stowarzyszenia, polityczkom i politykom obecnym na VIII Kongresie Kobiet.
Przygotowano 48 trenerek, które przeszkoliły łącznie 176 osób. 190 kobiet wzięło udział w warsztatach na temat dyskryminacji w mediach oraz wzmacniających kobiety w regionach.
Ekspertki partnerskiej organizacji, Centre for Gender Equality, przeprowadziły szkolenia z zakresu Gender Mainstreaming, konsultowały narzędzia do monitoringu mediów i wzięły udział w przygotowywaniu części Przewodnika dotyczącej sytuacji w Islandii.