INFOAIR - dostęp do informacji o zanieczyszczeniu powietrza
Kontrola obywatelska
Zakończony
małopolskie
Kraków
Stowarzyszenie Ekologiczna Eko-Unia, Wrocław
2015-03-15 - 2016-03-31
132 297,04 PLN
115 497,04 PLN
dostęp do danych publicznych, samorząd, instytucje publiczne, ochrona środowiska/zrównoważony rozwój
Opis projektu
Polska to kraj o największym zanieczyszczeniu powietrza w UE. Z tego powodu każdego roku przedwcześnie umiera ok. 43 000 mieszkańców i mieszkanek naszego kraju. Oddychanie silnie zanieczyszczonym powietrzem zwiększa ryzyko wystąpienia poważnych chorób. Niestety, nasze społeczeństwo ma niską świadomość tego problemu.
Celem projektu było zidentyfikowanie przeszkód w informowaniu o zanieczyszczeniu powietrza i wypracowanie rekomendacji w sprawie poprawy dostępu do informacji. Projektem objęte były województwa, w których występuje największe zanieczyszczenie powietrza w Polsce.
W wyniku projektu zmieniły się systemy informowania o zanieczyszczeniu powietrza w Małopolskim Urzędzie Marszałkowskim oraz Urzędzie Miasta Krakowa. Nawiązano również współpracę z organami odpowiedzialnymi za informowanie o jakości powietrza. Także media zwróciły uwagę na potrzebę informowania o tym problemie.
W ramach projektu przeanalizowano działania informacyjne prowadzone w gminach, w których znajdują się stacje monitoringu powietrza, dokonano analizy działań wojewódzkich i powiatowych centrów zarządzania kryzysowego, urzędów marszałkowskich, wojewódzkich inspektoratów ochrony środowiska, Ministerstwa Środowiska i Ministerstwa Zdrowia. Na podstawie badania mieszkańców na próbie 1000 respondentów przygotowano raport „Co wiemy o smogu?”, w którym opisano sposoby informowania o zanieczyszczeniu powietrza oraz rekomendacje zmian. Raport (wraz z jego skrótem) zaprezentowano na seminarium, w którym wzięli udział przedstawiciele organów odpowiedzialnych za informowanie o jakości powietrza, wysłano go również do wszystkich interesariuszy. Wystosowano apel do mediów publicznych o upowszechnianie informacji o jakości powietrza. Kolportowano też broszurę „Żelazne płuca” pokazującą różnice w poziomach informowania i alarmowania o pyle PM10 w Polsce i innych krajach UE.
Beneficjentami działań były urzędy marszałkowskie, centra zarządzania kryzysowego, gminy, inspektoraty ochrony środowiska województw małopolskiego, śląskiego, dolnośląskiego i łódzkiego oraz mieszkańcy i mieszkanki Polski.
Partnerem projektu było Stowarzyszeniem Eko-Unia, które pomagało we wdrażaniu i promocji projektu na Górnym i Dolnym Śląsku.
Korzystamy z dotacji na rozwój instytucjonalny
Celem projektu było zidentyfikowanie przeszkód w informowaniu o zanieczyszczeniu powietrza i wypracowanie rekomendacji w sprawie poprawy dostępu do informacji. Projektem objęte były województwa, w których występuje największe zanieczyszczenie powietrza w Polsce.
W wyniku projektu zmieniły się systemy informowania o zanieczyszczeniu powietrza w Małopolskim Urzędzie Marszałkowskim oraz Urzędzie Miasta Krakowa. Nawiązano również współpracę z organami odpowiedzialnymi za informowanie o jakości powietrza. Także media zwróciły uwagę na potrzebę informowania o tym problemie.
W ramach projektu przeanalizowano działania informacyjne prowadzone w gminach, w których znajdują się stacje monitoringu powietrza, dokonano analizy działań wojewódzkich i powiatowych centrów zarządzania kryzysowego, urzędów marszałkowskich, wojewódzkich inspektoratów ochrony środowiska, Ministerstwa Środowiska i Ministerstwa Zdrowia. Na podstawie badania mieszkańców na próbie 1000 respondentów przygotowano raport „Co wiemy o smogu?”, w którym opisano sposoby informowania o zanieczyszczeniu powietrza oraz rekomendacje zmian. Raport (wraz z jego skrótem) zaprezentowano na seminarium, w którym wzięli udział przedstawiciele organów odpowiedzialnych za informowanie o jakości powietrza, wysłano go również do wszystkich interesariuszy. Wystosowano apel do mediów publicznych o upowszechnianie informacji o jakości powietrza. Kolportowano też broszurę „Żelazne płuca” pokazującą różnice w poziomach informowania i alarmowania o pyle PM10 w Polsce i innych krajach UE.
Beneficjentami działań były urzędy marszałkowskie, centra zarządzania kryzysowego, gminy, inspektoraty ochrony środowiska województw małopolskiego, śląskiego, dolnośląskiego i łódzkiego oraz mieszkańcy i mieszkanki Polski.
Partnerem projektu było Stowarzyszeniem Eko-Unia, które pomagało we wdrażaniu i promocji projektu na Górnym i Dolnym Śląsku.
