Badania CBOS z lat 2011-2012 wykazują, że ponad 50 000 osób uzależnionych jest od gier hazardowych (automaty o niskich wygranych, zakłady w kasynach), a 200 000 jest zagrożonych uzależnieniem. Po pomoc zgłasza się mniej niż 10% patologicznych graczy. Wynika to także z niewielkiej ilości punktów, które oferują bezpłatną pomoc. Uzależnienie wpływa destrukcyjnie nie tylko na hazardzistę, lecz także na członków jej rodziny. W efekcie, oprócz uzależnionych, pomocy terapeutycznej potrzebują ich partnerzy i dzieci.

Celem projektu było przeciwdziałanie wykluczeniu osób uzależnionych od hazardu, Internetu i innych czynnosci poprzez stworzenie oferty terapeutycznej dla nich oraz współuzależnionych oraz wykształcenie trenerów profilaktyki i leczenia uzależnień behawioralnych.

34 uzależnieni, którzy wzięli udział w projekcie, deklarują chęć dalszej terapii, powstrzymywania się od czynności uzależniających i uporządkowania sytuacji życiowej swojej i bliskich 15 współuzależnionych dowiedziało się, jak postępować z osobą uzależnioną, radzić sobie z brakiem zaufania oraz nadkontrolą. Powstała grupa Anonimowych Hazardzistów. 30 absolwentów szkoły trenerów zyskało wiedzę z zakresu psychopatologii, profilaktyki i terapii uzależnień behawioralnych.

Prowadzono terapię grupową dla 34 uzależnionych (grupy 6 – 10-osobowe, łącznie 140 godzin) oraz indywidualną dla 49 osób: 34 uzależnionych mężczyzn (łącznie 643 godziny psychoterapii) i 15 współuzależnionych kobiet (matki, żony, partnerki; łącznie 85 godzin psychoterapii). 7 osób skorzystało z poradnictwa prawnego (razem 40 godzin). Zorganizowano Szkołę trenerów profilaktyki i leczenia uzależnień behawioralnych w postaci 9 dwudniowych zjazdów (9 godzin każdego dnia) dla 30 chętnych.

Terapię ukończyło 49 osób: 34 uzależnionych mężczyzn i 15 bliskich im kobiet z województwa małopolskiego, szkołę trenerów - 30 osób z całej Polski: 19 terapeutów uzależnień, 5 kuratorów sądowych, 4 pracowników socjalnych i 2 studentów psychologii.