Streetworking pełni ważną rolę w systemie wsparcia społecznego w ograniczaniu takich problemów jak deprywacyjne warunki życia dzieci, młodzieży i młodych dorosłych, bezdomność, wykluczenie ekonomiczne i socjalne kobiet czy uzależnienia. W przeciągu ostatnich kilku lat skuteczność i znaczenie streetworkingu, jako ważnego elementu systemu wsparcia społecznego, zaczęła być dostrzegana także przez polskie władze, zarówno centralne jak i samorządowe. W Ustawie o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej z 2011 r. pojawił się zapis o możliwości prowadzenia placówek wsparcia dziennego w formie pracy podwórkowej. Niektóre samorządy uwzględniają streetworking w strategiach z zakresu polityki społecznej (np. Program Rodzina na lata 2010-2020 m. st. Warszawy, Strategia polityki społecznej dla miasta Rybnika na lata 2009- 2015). W większości przypadków realizacja działań streetworkerskich podejmowana jest przez samorządy we współpracy z organizacjami pozarządowymi. Obecnie nie ma jednak ujednoliconych regulacji i standardów w zakresie wspierania i organizowania tej współpracy.

Celem projektu było wskazanie złych i dobrych rozwiązań w obszarze współpracy międzysektorowej, stworzenie rekomendacji, umocnienie roli streetworkingu jako elementu lokalnych systemów wsparcia, zwiększenie jakości usług społecznych realizowanych we współpracy z samorządem oraz promocja idei streetworkingu, dobrych praktyk i standardów współpracy.
W trakcie projektu zrealizowane zostało badanie monitoring współpracy w 10 miastach Polski. Dzięki badaniu udało się wskazać obszary, w których wymagana jest poprawa lub zmiana oraz opisać różnego rodzaju rozwiązania, które zwiększają jakość podejmowanej współpracy. Na podstawie prowadzonego monitoringu opracowany został raport i powstały rekomendacje dotyczące realizowania współpracy. Wyniki monitoringu i powstałe publikacje wykorzystane zostały w działaniach rzeczniczych. Stworzono stronę internetową Sieci OSOS, na której udostępniona została publikacja oraz raport końcowy z badania. Zorganizowano 4 regionalne seminaria, w których uczestniczyli przedstawiciele NGO, samorządów i instytucji publicznych. Zorganizowano ogólnopolską konferencję podsumowującą. W spotkaniach, seminariach i konferencji brali udział przedstawiciele 11 urzędów miast i dzielnic z 5 miast, 2 urzędów wojewódzkich, 20 instytucji pomocy społecznej z 9 miast i 19 organizacji pozarządowych z 10 miast.